Vanmiddag in de EnergyBarn, EnTranCe, Groningen, de 8e Barntalk alweer. Met Bernice Notenboom als spreker. Heb haar verhaal al eerder gehoord, tijdens de nieuwjaarsbijeenkomst van de Energy Academy Europe/EnergyValley in januari 2017.
Besloten toch naar de lezing te gaan.
Omdat ik tot nu toe bij alle Barntalks geweest ben (ik verzamel BarnTalks!). Omdat het een vrouw is.
Omdat het onderwerp relevant is.
Bernice, poolreiziger, klimaatjournalist, avonturier. In 2013 maakte ze de serie klimaatjagers. Bernice is al 15 jaar bezig aandacht te vragen voor het klimaat, door te laten zien wat de effecten zijn in afgelegen, kwetsbare gebieden op aarde.
Heel veel plaatjes , visueel, paar filmpjes.
Een voorbeeld.
North carolina, foto van golven die over de kade slaan.
Geen dijk gebouwd.
Uitzicht vervuiling, vond het stadsbestuur.
Slecht voor vastgoed.
Maar in 2017 overstroomde het stadje.
Enorme schade aan datzelfde vastgoed.
Once its gone, its gone….
Bernice voelt zich ‘ambassadeur van de noordpool’. Minder mensen op noordpool geweest dan in de ruimte. Sinds 1970 : oppervlak noordpoolijs met 45 % gedaald De ijslaag is veel dunner. De zon schijnt er door heen, slecht voor krill, versterkt opwarming.
Grote expedities worden te gevaarlijk, verzucht Bernice. Het ijs is te dun, het sneeuwt veel meer. Bernice laat een foto zien uit 2014, waar op een nacht het het ijs brak, midden onder de tent door. In 5 minuten tijd dreven de delen ijs al 50 meter uit elkaar.
Duidelijk dat er nu veel meer ‘energie’ in de atmosfeer zit door de opwarming. Bernice constateert een totale verandering van windrichtingen rond de noordpool, veel meer neerslag, sneeuw, soms regen, veel slecht weer. Op 7 aug 2012 was er zelfs een orkaan op de noordpool, waardoor veel drijfijs naar het warmere zuiden werd getrokken.
Wanneer is de Noordpool ijsvrij? Weddenschappen onder wetenschappers: haalt het noordpoolijs het jaar2030?
Bernice legt uit dat de poolgebieden de airconditioning van onze aarde zijn. Niet meer kanarie in kolenmijn maar driver van klimaatverandering.
Een foto waar ik van schrok was die van het zomerijs op Groenland: zwarte sneeuw, zwart ijs. Door de vele roetdeeltjes van de enorme branden die nu vrijwel elke zomer in Canada woeden en als een zwarte roetwolk over het noordpoolgebied drijven. Beangstigend indrukwekkend.
Bernice heeft zich de afgelopen jaren verdiept in sociaal culturele aspecten. Hoe kan het dat wij -met zijn allen zien aankomen- dat het niet goed kan blijven gaan, met de effecten van onze menselijke invloed op het klimaat. Hoe kan het dat we niets of in ieder geval niet voldoende doen. Ze is niet optimistisch.
Zelf denk ik hierbij aan de kikker in het pannetje water op het vuur. …
Na de presentatie als altijd- tijd voor vragen en discussie.
Niet overhaast domme dingen doen, zegt iemand. Niet voldoende signalen dat er echt wat aan de hand is, vindt hij, al kan hij niet echt aangeven welk soort signalen dan voldoende zouden zijn of welke domme dingen het betreft. Fake news, roept een ander. Een wetenschapper roept op om naar de feiten te kijken en tegengas te geven aan ‘klimaatverandering ontkenners’. Wat helpen reizen met bestuurders naar Spitsbergen?, vraagt iemand zich af, als Bernice vertelt over haar reizen met topbestuurders naar het arctische gebied.
Dat vind ik zelf ook wat ongemakkelijk. Gaan de bestuurders na de reis ook echt wat doen? En als ze dat doen, was de reis daarvoor nodig,
Dan vertrek ik om bus te halen…
Hoe de discussie verder gaat krijg ik niet mee. Wel blijft bij mij het beeld hangen dat rond dit onderwerp mensen heel makkelijk langs elkaar heen praten. Iedereen overtuigd van eigen mening, en weinig echt oor voor elkaar.
’s Avonds aan de eettafel praten we er uitgebreid over door.